hirs

is. <ər.> Qəzəb, hiddət, acıq, qeyz. İzzət qüssədən və Məhəmmədhəsən əmi hirsindən başladılar Əhməd kimi ağlamağa. C. M..

◊ Hirs bağırsaqlarını (bağırsağını) kəsmək – bərk hirslənmək, hiddətlənmək, qəzəblənmək. Hirsi təpəsinə (başına, kəlləsinə) vurmaq – bərk hiddətlənmək, çox hirslənmək, qəzəblənmək. Cümşüd bəy qulaq asdı, qulaq asdı, hirsi təpəsinə vurdu və birdən-birə səsini ucaldıb dedi. . E. Sultanov. Hirsi tutmaq – hirslənmək, qəzəblənmək, acığı tutmaq. <Sultan bəy:> Mənim də hirsim tutar, vurub öldürərəm. Ü. H.. Hirsi yatmaq, soyumaq – hirsi keçmək, qəzəbi keçmək, sakitləşmək. Xan eşikağasının sözlərindən mütəəssir olub, hirsi yatdı. Ç.. Sədrin hirsi soyudu. S. R.. Hirsindən dodaqlarını (zəncir, cilov) çeynəmək (gəmirmək) – çox bərk hirslənmək, qəzəblənmək. Mahmud hirsindən dodaqlarını çeynəyib, öz kişiliyini göstərməyi və arvadı evdə kötəkləməyi qət etdi. B. T.. Hirsindən qovrulmaq – hirsindən, acığından nə edəcəyini bilməmək, hirs boğmaq. Hirsini basmaq (boğmaq, yemək) – hiddətini, hirsini yatırtmaq, özünü saxlamaq, hirsini, acığını büruzə verməməyə çalışmaq. Ha adam istəyir hirsini yesin, dinməsin, insanı öz başına qoymurlar, dindirirlər. C. M.. Elman hirsini boğub, Ceyran xanımın dalınca baxdı. M. Hüs..